Free life matters

In Amsterdam is op bijna iedere hoek van de straat wel een supermarkt te vinden van vriend Albert. Je kunt er niet naar binnengaan of er word je wel verzocht een straatkrant te kopen van iemand die vroeger naast de karretjes stond en nu naast de corona om-zeep-helpende zeep en soda.

Het merendeel van deze straatkrantverkopers heeft een andere huidskleur dan de mijne. En juist daarom, zo is mij opgevallen, ben ik altijd het enige en voornaamste aanspreekpunt; zo ook wanneer ik ’s avonds een ommetje loop: daklozen spreken altijd mij aan en laten anderen met een iets minder blank voorkomen, letterlijk op 1,5 meter links of rechts lopen. Kennelijk staat mijn kleur symbool voor barmhartigheid en gulheid?

Koop ik tijdens datzelfde ommetje een pizza, frietje of een andere calorieënbom, dan steekt de verwelkomende hartelijkheid soms wat schril af tegen menig andere gast met een aan de uitbater gelijke huidskleur, totdat er gepind moet worden en mij het pinapparaat wordt toegeschoven. Dan is er toch nog enige, zij het non-verbale, communicatie. En laten we eerlijk wezen, ik kies er zelf voor om geen onderscheid te maken tussen de diverse aanbieders van het halalle, haramme of het vegetarische. En goed gedrag behoeft natuurlijk ook geen beloning, dat zit er ongetwijfeld ook achter. 

Vriend Albert heeft naast genoemde krantenverkoper ook altijd een of meerdere heren van de security bij de ingang staan. De aan hun gelijk zijnde kleur- en geloofsgenoten groetend in talen die ik niet ken, worden zij ook door mij vaak even kort ge-oogcontact met een gelijktijdig ‘goede-‘ enzovoort , zij het dat ik daarbij niet met mijn hand op mijn borst aai, maar ik bedoel het echt goed. Desondanks blijft mijn knik of groet onopgemerkt. Ik ga er maar vanuit dat mijn te spoedige vertrek uit de winkel nog niet op prijs wordt gesteld, ook dit is natuurlijk goed bedoeld.   

Ik ben blank dus is uit de aard van mijn huidskleur al uitgesloten dat er sprake kan zijn van (onbewust) racisme.

Racisme is geen op zichzelf staand juridisch ding maar maakt deel uit van het (anti)discriminatie-leerstuk: Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan. Zegt de grondwet.

Problemen creëren over huidskleur terwijl het in Nederland in diepste wezen gaat over wederzijds respect voor maar ook door hen die zelf ook respect afdwingen, betekent het niet willen inzien wat de echte problemen zijn.   

Een huidskleur of iets uiterlijks schaadt niet, vernietigt niet en doodt niet. Echter: achter de deur van de kleur zit hart en verstand, en dezen zetten de ander aan de kant!

Gebruik noch je kleur noch jouw geloof noch wat je dan ook maar door keuze of geboorte bent of bent geworden, om wie dan ook als meer of minder te zien.

En vooral dit: gebruik het zeker niet om die ander verbaal of non-verbaal, zijn/haar (geloofs)ongelijk, of jouw eigen (geloofs)gelijk, te tonen. Huid is een cadeau en kleurt de wereld, geloof is gebaseerd op je eigen keuze en al lang geleden hadden we, als gevolg van misstanden uit een nog verder verleden, besloten om dat niet meer aan en ander te willen opdringen en afdwingen.