Column van 21 februari 2018

“Naast VVD, CDA, D66
en ChristenUnie stemde ook de SGP voor de afschaffing van de volksraadpleging.
SGP-Kamerlid Roelof Bisschop merkte daarbij op dat zijn partij grote bezwaren
heeft dat het kabinet het niet mogelijk maakt de intrekking te onderwerpen aan
de bestaande wetgeving”. Dit stond vandaag op nu.nl te lezen.

Aan geen enkel weldenkend mens zal het uit te leggen zijn
dat bij het maken van wetgeving wetgeving wordt ontdoken tenzij die te maken
wetgeving antidemocratisch is en die wijze van maken van wetgeving alvast een
voorbode beoogt te zijn voor toekomstige antidemocratische wetgeving. Ik kijk
nu even in het bijzonder naar regeringspartij CU: een partij waarin carrière-maken
beogend evangelisch/reformatorisch Nederland pretendeert de waarden van het Woord
handen en voeten te moeten geven in de politieke arena, deze laatstgenoemde
plaats verwijzend naar de keurig in het blauw opgestelde zetels in de tweede kamer
rondom het (s)preekgestoelte maar verre staand van de arena in Rome waarin ooit
christenen tot aan hun dood toe hun
geloof compromisloos gestand hielden en dit daarmee bekochten.

Nee, in de arena van de CU wordt de boodschap van redding en
behoud niet tot op het scherpst van de snede uitgevochten tegenover een
kamermeerderheid van rechtspositivisten die de samenleving maakbaar achten en
waartegen een tegenwicht geboden zou moeten worden.

Nee, voor de CU is de kamer de arena van de compromissen, en
dat was zichtbaar: duidelijk was al geworden dat men in ruil voor bepaalde oh
zo belangrijke nog niet aan het licht getreden zijnde toezeggingen, de
afschaffing van de dividendbelasting had geaccepteerd, en nu werd duidelijk dat
ook de afschaffing van het raadgevend referendum zich in diezelfde portemonnee
van het wisselgeld als de afschaffing van de dividendbelasting, bevond.

Toch begrijp ik het niet: staat er niet juist in het
partijprogramma dat met de lokale democratie zo toejuicht? En dan dit: staat er
niet in Jakobus “Laat uw ja ja zijn, en uw nee nee, anders zult u ervoor
gestraft worden”? Hoe kan een partij die zich het christelijk geloof en de
enige, het dichtst bij de absolute waarheid komende, interpretatie ervan, meent toe te moeten toe-eigenen, zich namens al
diegenen wier principes zo belangrijk zijn en welke de redenen waren om op de
CU te stemmen, thans zo presenteren en zo marchanderen met 2x wetgeving die nader invulling beoogde te geven aan de democratie en de rechtsstaat?

Dat er nog anderen zijn die zich ook christen wanen, ondanks
de afstand die zij nemen van de georganiseerde religieuzen en die zich niet
vertegenwoordigd willen zien door de CU omdat zij zich niet in de arena van de
compromissen wensen te werpen, gaat aan de genoemde partij voorbij, nu voor hen immers geldt: zij vertegenwoordigen de gehele christenheid, en wetgeving wordt op gelijke wijze behandeld als de door hen (en dus: iedereen) zo gewaardeerde principes. Echter, wanneer het achterliggende doel eigenmachtig hoger wordt geoordeeld dan de weg
er naartoe, welke weg in een democratisch bestel reeds een intrinsiek doel zou
moeten zijn, en deze weg zogenaamd gerechtvaardigd (en met aangenomen instemming van iedere christen) omzeild wordt, dan hapert er wel iets aan de grondslag van die partij.

Uiteindelijk kan het Woord kennelijk alleen dan door en in wetgeving gereflecteerd
worden wanneer men eerst de macht heeft verkregen, en daarmee is dit laatste doel dan het hoogste doel geworden. Op de dag van het overlijden van Billy Graham
doet me dit denken aan zijn woorden die de CU ongetwijfeld in alle nederigheid
in een context plaats in welke zij zichzelf niet meent te bevinden, namelijk: “succes is de gevaarlijkste drug”.

Sharing is caring!